Η δημοσιογραφία είναι ένα ένας άκρως ανταγωνιστικός, σκληρός και τραχύς στίβος. Δεν επιτρέπει λάθη, απαιτεί συνεχή εγρήγορση και παραγωγή υψηλών επιπέδων, ανεξάρτητα από την διάθεση του γράφοντος.

Βέβαια, έχει και τις καλές στιγμές της. Οι οποίες -κλισέ, αλλά, πραγματικό-, εξισορροπούν τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις. Μία από αυτές τις στιγμές είναι η ευκαιρία που σου δίνεται να συναντήσεις και να γνωρίσεις πρόσωπα ενδιαφέροντα, πρόσωπαπου εκπέμπουν δέσμες θετικής ενέργειας και σε γεμίζουν αισιοδοξία πρόσωπα που σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι κάτι καλό υπάρχει στον κόσμο μας· πρόσωπα που είναι πραγματικά, τιμή να τα συναντάς. Μία από αυτές τις προσωπικότητες, την οποία γνώρισα πρόσφατα είναι η κ. Χριστίνα Φλαμπούρη.

Η Χριστίνα είναι ορειβάτης, μέλος του Ορειβατικού Ομίλου Αχαρνών και πρόκειται για την μοναδική Ελληνίδα, η οποία έχει επιτύχει κάτι το οποίο έχουν πετύχει μόλις 400 άνθρωποι στον κόσμοκαι μόνο 70 γυναίκες. Έχει ολοκληρώσει το "7 Summit’s Project". Δηλαδή, έχει κατακτήσει την υψηλότερη κορυφή της κάθε ηπείρου.

Η αρχή έγινε το 2015, στην Ευρώπη (Καύκασο), με το Elbrus (5.642 m). Τον Φεβρουάριο του 2017, ακολούθησε η Αφρική και το Kilimanjaro (5.895m). Ο Ιούλιος του 2017, την βρίσκει στην Αλάσκα να καρφώνει την Ελληνική σημαία στην κορυφή του όρους Denali (6.194 m) και τον Αύγουστο 2018 φθάνει στην Ωκεανία (Παπούα-Νέα Γουινέα)  και αναμετράται με το όρος Carstensz (4.884m). Στην Νότιο Αμερική η κορυφή του Aconcagua στην Αργεντινή «πατιέται» τον Δεκέμβριο του 2018. Τον Μάϊο του 2019 σειρά έχει η Ασία και η κορυφή του κόσμου. Η Χριστίνα ανεβαίνει στα 8.848m και γίνεται η πρώτη Ελληνίδα που κατακτά το Everest. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους (2019) και υπό της αιγίδα της Ελληνική Ομοσπονδίας Ορειβασίας ξεκινά η αποστολή για την τελευταία κορυφή από τις επτά, η κορυφή του όρους Vinson Massif  στην Ανταρκτική. Ας μου επιτραπεί η υπενθύμιση ΄ότι στον Νότιο Πόλο, η Ανταρκτική, είναι κανονική ήπειρος, δηλαδή κάτω από τους πάγους υπάρχει έδαφος, κάτι που δεν συμβαίνει στον Βόρειο Πόλο, στην Αρκτική.

Η αλήθεια είναι ότι και εγώ προσωπικά, αγνοούσα την πολύ σημαντική αυτή επιτυχία και την Χριστίνα. Την ανακάλυψα τυχαία, ψάχνοντας κάτι σχετικά με την Ανταρκτική στο διαδίκτυο. Η εντύπωση (και η ζήλεια) που μου προκάλεσε η εικόνα που την έδειχνε με απλωμένη την Ελληνική σημαία στον Νότιο Γεωγραφικό πόλο με παρακίνησε και -δίχως καμία υπερβολή- αναζήτησα ό,τι σχετικό υπήρχε στο διαδίκτυο σχετικά με την ίδια και το επίτευγμά της.

Αισθάνθηκα ντροπή γιατί αγνοούσα ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Αγνοούσα έναν άνθρωπο που κατάφερε να τιμήσει την χώρα μου και να διακριθεί, αλλά, πάνω απ’ όλα, αγνοούσα έναν άνθρωπο που είναι παράδειγμα θέλησης, αυτοπειθαρχίας και «ψυχής».

Θέλησα να την συναντήσω και της έστειλα μήνυμα στο Instagram, μεταξύ μας, δίχως να τρέφω και πολλές ελπίδες ότι θα απαντήσει, μιας και σκέφτηκα ότι θα δέχεται εκατοντάδες μηνύματα θαυμαστών. Και, όμως, διαψεύστηκα πανηγυρικά. Δύο μέρες μετά μιλούσαμε στο τηλέφωνο και κανονίσαμε την συνάντησή μας για μία συνέντευξη για το «newsberg» και για το YouTube Chanel «η γειτονιά μας» το οποίο έχουν δημιουργήσει δύο φίλοι, ο Ταξιάρχης Δελής και ο Γιάννης Γιαννόπουλος.

Δώσαμε ραντεβού σε ένα rock club, το level-69 στο Μοσχάτο, γιατί ροκ το μαγαζί, ροκ (βράχος) και η Χριστίνα και βέβαια, γιατί που τη χάνεις που την βρίσκεις; Μα φυσικά On the rock’s!

Η Χριστίνα σε εντυπωσιάζει από την πρώτη ματιά. Περιμένει κανείς μία φιγούρα υπεραθλητή. Με όγκο, και όλα τα συναφή στερεότυπα για την κατηγορία αυτή ανθρώπων.

Αντιθέτως! Ένα όμορφο, χαριτωμένο, κομψό κορίτσι, και τόσο «ντελικάτο» που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που πραγματοποίησε το επίτευγμα αυτό, για τον ίδιο άνθρωπο που πέρασε με επιτυχία τις δοκιμασίες που απαιτεί η κορυφή του Everest (μην ξεχνάμε ότι εκεί έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή έμπειροι, επαγγελματίες ορειβάτες) ή η κατάκτηση της Ανταρκτικής.

Την απάντηση δίνει η ίδια: «Το βουνό το ανεβαίνεις με την ψυχή πρώτα και βοηθάει το σώμα».

Φωτό: όρος Denali-Alaska

Μιλήσαμε για τις δυσκολίες που συνάντησε στην εύρεση χορηγών γιατί στο επίπεδο αυτό το κόστος είναι πολύ υψηλό. Επί παραδείγματι, η αποστολή στην Ανταρκτική κόστισε περίπου 90.000ευρώ. Όπως μας ανέφερε, εκτός από την κανονική άδειά της στην δουλειά δαπάνησε για την προσπάθεια του 7Summit δαπάνησε και μεγάλο μέρος του μισθού της, ενώ, εκφράζει συνεχώς την ευγνωμοσύνη για τους φίλους της που της στήριξαν και οικονομικά και την ενθάρρυναν συνεχώς.

Οπωσδήποτε, το γεγονός, αυτό καθ’ αυτό, της επιτυχίας στο Project των επτά κορυφών είναι από μόνο του ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα, το οποίο καθιστά την Χριστίνα, αν όχι την κορυφαία, σίγουρα, όμως, μία εκ των 2-3 σημαντικών προσωπικοτήτων της Ελληνικής Ορειβασίας, στο διηνεκές.

Και το θέμα αποκτά ιδιαίτερα σημαντικές διαστάσεις, αν σκεφθεί κάποιος ότι η Χριστίνα δεν ήταν επαγγελματίας αθλητής. Ασχολείτο ερασιτεχνικά με την ιστιοπλοΐα, αλλά, δεν ήταν ο επαγγελματίας αθλητής που επί σειρά ετών ασκείται και προετοιμάζεται για τους αγώνες του. Στα 24 χρόνια της, τυχαία, ανακάλυψε την αναρρίχηση, αλλά, στην πρώτη της αυτή επαφή, όπως λέει, απέτυχε παταγωδώς. Η υψοφοβία που είχε την έκανε να μην ολοκληρώσει καμία διαδρομή.

Σε αμέσως επόμενο χρόνο σκέφθηκε ότι ο φόβος αυτός ήταν παράλογος. Και αποφασίζει να τον πολεμήσει. Ξεκινά την ορειβασία και σε κάτι λιγότερο από 6 χρόνια ολοκληρώνει τον κύκλο του 7Summit Project. Όπως λέει χαρακτηριστικά, το βουνό την έκανε να είναι καλλίτερος άνθρωπος. Την έμαθε να αποδέχεται και να διαχειρίζεται τους φόβους της, την δίδαξε να παραμένει συγκεντρωμένη, ψύχραιμη και να κατακτά τους στόχους της βήμα-βήμα, ανάσα την ανάσα. Να μην τα παρατάει, να μην εγκαταλείπει την προσπάθεια.

Εκείνο, όμως, το οποίο με εντυπωσίασε περισσότερο από όλα, είναι το γεγονός ότι πρόκειται για ένα κορίτσι της καθημερινής πόρτας (άλλο, ένα κλισέ που δεν αποφεύγω). Η απλότητά της είναι ανεπιτήδευτη και η θετική προσέγγισή της, ακόμη και σε ανθρώπους που συναντά πρώτη φορά, είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που συναντάς σήμερα. Είναι μοναδική η διάθεσή της να προσφέρει, να ανταποδώσει την θετική ενέργεια που λαμβάνει από τους ανθρώπους και να κάνει πράγματα για τους άλλους. Και κάπου εδώ, μελαγχολείς.

Γιατί σκέφτεσαι τα ψώνια που τριγυρίζουν στα διάφορα ριάλιτι ή χαζογκομενίτσες που ανεβάζουν τα στήθη και τους γλουτούς τους στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναγνωρίζονται ως -σχεδόν-, εθνικά σύμβολα και δαπανώνται δεκάδες ώρες στα Μέσα ενημέρωσης για τα κατορθώματά τους. Και μελαγχολείς γιατί, σε κάποιο βαθμό τα καταφέρνουν…

Και δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να μεταφερθούμε στην Λακεδαιμονία Πολιτεία. Και αυτά είναι αποδεκτά, αρκεί να παραμένουν στο μέτρο και τον βαθμό που τους αναλογεί. Θυμώνεις, όμως, γιατί το αξιακό σύστημα της κοινωνίας, της οποίας και εσύ είσαι μέλος, έχει κηρύξει εκπτώσεις διαρκείας. Θυμώνεις, γιατί οι πραγματικές αξίες παραμένουν στο περιθώριο και γίνονται γνωστοί σε έναν μικρό κύκλο. Και βέβαια, η σεμνότητα είναι προσωπική επιλογή τους, αλλά, οι υπόλοιποι τι επιλέγουμε, τι αξιολογούμε ως αξία;

Ας μείνουμε, όμως στην Χριστίνα Φλαμπούρη. Κατά την διάρκεια της προετοιμασίας κάθε αποστολής, ακολουθεί «μοναστικό» πρόγραμμα. Και σε αυτή την προσπάθειά οι φίλοι της ήταν δίπλα της. Γιατί για την Χριστίνα η επαφή με τους φίλους της ήταν και είναι πολύ σημαντική. Και αυτό είναι φανερό από τον τρόπο που μιλάει για αυτούς. Και προφανώς οι φίλοι της, την θεωρούν εξ’ ίσου σημαντική. Την ακολουθούν στα βουνά, στην γυμναστική, παντού. Και αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζουν στο πρόσωπό της έναν πραγματικό φίλο. Και της επιστρέφουν την αγάπη και υποστήριξη.

Δεν είναι υπερβολή να πω ότι πρόκειται για τον πιο θετικό άνθρωπο που έχω συναντήσει. Έχει τόσο θετική αύρα που θες δεν θες, από τα πρώτα δέκα λεπτά μαζί της, βλέπεις τον κόσμο με αισιοδοξία. Ο λόγος της αβίαστος, θετικός, σε καθηλώνει, σε μαγεύει· σε παρασύρει και σε μεταφέρει στις κορφές. Αισθάνεσαι την ψύχρα του ανέμου στο πρόσωπο και είσαι έτοιμος να κάνεις το βήμα... Το πρόσωπό της φωτίζεται όταν μιλάει για το βουνό και τις προκλήσεις που καλείται κάθε φορά να αντιμετωπίσει, προκλήσεις και δυσκολίες που δεν θεωρεί εμπόδια, αλλά, ευκαιρία και οδό για απόκτηση Γνώσης. Φωτό: Λίγες ημέρες πριν την κατάκτηση της 7ης κορυφής, ακριβώς, στο σημείο που ορίζεται ο Νότιος Γεωγραφικός Πόλος

Σίγουρα «το βουνό» της έδωσε πολλά. Σίγουρα, πολλά της έδωσαν και οι άνθρωποι· είτε αυτοί ανήκουν στο στενό περιβάλλον της είτε στον κύκλο των θαυμαστών της. Αυτό που την κάνει να διακρίνεται είναι ότι έχει απεριόριστη διάθεση να επιστρέψει αυτή την αγάπη και την θετική ενέργεια που έχει δεχθεί. Όπως αναφέρει, η ορειβασία θεωρείται μοναχικό άθλημα. Όμως, εκείνη την στιγμή της κορυφής, βλέπει μαζί της, αισθάνεται δίπλα της, όλους όσους συνέβαλλαν στην προσπάθεια. Φίλους, οικογένεια, υποστηρικτές.

Την τρέχουσα περίοδο -και βοηθούντος του covid-19, ο οποίος έχει περιορίσει κατά πολύ μεγάλο βαθμό τις δραστηριότητές μας- έχει ολοκληρώσει  από κοινού με την φίλη της κ. Μαρία Ρουσάκη, την συγγραφή ενός παραμυθιού στις «7 κορυφές», το οποίο θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις «Πατάκη» και στο οποίο περιγράφει την ιστορία της μέσα από τον χαρακτήρα και τις περιπέτειες της «μικρής Χριστίνας» και φιλοδοξεί, μέσα από αυτό να δώσει ώθηση στα παιδιά να ονειρευτούν, να βάλουν στόχους.

Η φράση που έχει ως οδηγό στην πορεία της, είναι η φράση του Edmund Hillary, του ανθρώπου ο οποίος κατέκτησε πρώτος την κορυφή του Έβερεστ και διέσχισε την Ανταρκτική: «δεν χρειάζεται να έχεις γεννηθεί µε κάποιο εξωπραγματικό ταλέντο για να ξεχωρίσεις, αρκεί να είσαι ένας καθημερινός άνθρωπος µε πάθος, να βάζεις υψηλούς στόχους και δουλεύεις σκληρά για να τα καταφέρεις».

Είναι ένας αυθεντικά θετικός άνθρωπος που δίνει πρόθυμα ό,τι καλλίτερο διαθέτει προκειμένου να παρακινήσει τους νέους ανθρώπους και να συμβάλλει ώστε να διαχειριστούν τους φόβους τους, να βάλουν στόχους και να κατακτήσουν και εκείνοι τις δικές τους κορυφές.

Και ειλικρινά, δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον που μπορεί να το κάνει καλλίτερα. . .

Φωτό: Σε κάποιο χωριό στην Τανζανία. Στόχος: Κιλιμάντζαρο

Σ.Σ. Αυτό το άρθρο, είναι αφιερωμένο στην Ημέρα της Γυναίκας!